Deze tekst is zo ongelooflijk dicht! Telkens als je een passage herleest, zie je weer nieuwe betekenissen en verwijzingen. En bij elk draadje dat je los trekt, komt er een hele kluwen mee. Hoe kan dit allemaal uit één hoofd zijn gekomen?’ aldus germaniste en filosofe Andrea Treude op een van de dagen dat wij in een Weense cafétuin samen gebogen zaten over Elfriede Jelineks roman Die Kinder der Toten. Zij was bezig aan een proefschrift over het boek en werd net als ik heen en weer geslingerd tussen radeloosheid en bewondering. Beiden hadden we de verbeten wil om alles te doorgronden én werden we meegesleept door de rijkdom van de inhoud en de verpletterende taalvirtuositeit.
Bij Die Kinder der Toten is niet alleen het boek als geheel uiterst gelaagd, maar is ook elk hoofdstuk, elke passage, bijna iedere zin en menig woord een caleidoscoop op zichzelf. Je kunt het boek lezen als een spookverhaal vol levende doden, met enkele steeds van karakter wisselende hoofdpersonen, maar met die personen laat Jelinek niets gebeuren zonder voortdurend (opiniërend) te verwijzen naar actuele en historische toestanden en gebeurtenissen, naar noties uit jodendom, gnosis, katholicisme, filosofie en literatuur, en al die verwijzingen zijn zelf óók het verhaal….
…………….. Download hiernaast de PDF voor de volledige tekst. Als uw voorkeur uitgaat naar Epub-formaat, kunt u het bestand downloaden door hier te klikken. En hier vindt u het bestand in Word.
