In uitzonderlijke gevallen is er tussen vertaler en auteur wel degelijk van een love-story sprake, wanneer namelijk de vertaler zich niet alleen de buikspreker waant van zijn auteur, maar ook de reïncarnatie. Die auteur moet dan natuurlijk wel dood zijn. Dit voorjaar rolde er een boek van de persen waarop ik al jaren wachtte: Het vrolijke pessimisme van Henri Roorda, Frans-Zwitsers schrijver van Nederlandse origine, die leefde van 1870 tot 1925. Met Roorda, vrijdenker, anarchist, aristocraat, armoedzaaier en buitenstaander, deel ik behalve een biografische band met het Lac Léman ook een levensgevoel – grimmigheid en melancholie, getemperd door joie de vivre. Tegelijk met Het vrolijke pessimisme, een bloemlezing uit Roorda’s dagwerk, cursiefjes voor Zwitserse kranten geschreven tussen 1917 en 1925, verscheen ook een herziene vertaling van het al twintig jaar eerder gepubliceerde Mijn zelfmoord. Ik wil graag besluiten met een citaat uit dat zo onheilspellend getitelde boekje, waaruit moge blijken dat mijn alter ego op zijn manier het leven liefhad….
….. Download rechtsboven de PDF voor de volledige tekst. Als uw voorkeur uitgaat naar Epub-formaat, kunt u het bestand downloaden door hier te klikken. Hier vindt u het bestand in Word en hier kunt u het juryrapport lezen.
