Bij het vertalen van Serotonine, de zevende roman van Michel Houellebecq, ben ik zoals altijd op allerlei interessante problemen gestuit. Het feit dat ik nu al ruim twintig jaar zijn vaste vertaler ben, maakt natuurlijk uit: ik weet wat voor soort problemen me te wachten staan. In zijn geval: de typische toon, het gebruik van jargon en populaire uitdrukkingen of clichés, de verstrengeling van ernst en ironie, de verwijzingen naar de actualiteit en de wereld van nu. Maar sneller ga ik er helaas niet van vertalen. Misschien zelfs wel langzamer, want door die twintig jaar ervaring zie ik meer mogelijkheden die moeten worden afgewogen en allerlei verwijzingen en relaties met eerdere boeken die moeten worden gecheckt.
Een tijdrovend aspect bij het vertalen van Houellebecq zijn altijd de realia, de verwijzingen naar de werkelijke wereld. Dat begon al meteen in 1998 toen ik mijn eerste boek van hem vertaalde, Elementaire deeltjes, waarmee hij me dwong me te verdiepen in allerlei specialistische onderwerpen waar ik niet per se erg in thuis was, van New Age tot kwantummechanica. In de daaropvolgende boeken heb ik me onder andere moeten buigen over hengelsport, reclame, toeristenindustrie, economie, grootbeeldcamera’s, schildertechnieken, geweersoorten en ga zo maar door. Een speciale plaats onder de realia nemen de plaatsbeschrijvingen in. Houellebecq heeft in tegenstelling tot ikzelf een uitmuntend visueel geheugen en maakt daar gretig gebruik van, sowieso houdt hij ervan om de plaatsen van handeling sterk visueel neer te zetten. Dat betekent overigens niet dat de beschrijvingen altijd moeten kloppen met de werkelijkheid….
…..Download rechtsboven de PDF voor de volledige tekst. Als uw voorkeur uitgaat naar Epub-formaat, kunt u het bestand downloaden door hier te klikken. En hier vindt u het bestand in Word.
