In 1940 voerden de Engelsen raids uit op de Franse kust, met de bekende scènes van het strand van Duinkerken, maar er waren meer van die raids, ook op Saint-Nazaire, waar mijn vader bij was. Die raid beleefde hij volledig op zijn typische, eigen wijze. Om te beginnen begreep hij niet wat de bedoeling was. De Duitsers waren toch te sterk, meende hij, en ze zouden weer snel teruggaan naar Engeland. Dat was ook zo, maar het ging niet vanzelf. De Engelse troepen zaten vast op het strand en moesten geëvacueerd worden. Het was als een tweede Operatie Duinkerken. Van alle kanten kwamen schepen naar het strand en namen de soldaten aan boord. Mijn vader had in Engeland zijn rugzak leeg geschud en de ‘nutteloze inhoud’ vervangen door boeken. Op het strand had hij een kuil gegraven en daar zat hij Dostojewski te lezen. Een schip kwam tot vlak bij het strand om de troepen te evacueren. Vader had niets in de gaten want hij verkeerde in het goede gezelschap van zijn vriend Dostojewski. Tot een paar manschappen hem kwamen zoeken en riepen dat hij aan boord van het schip moest gaan. Dat deed hij met een zekere tegenzin en hij vond diep in het ruim een rustige plek om door te lezen. Tot het schip werd geraakt en begon te zinken. De militairen werden geëvacueerd naar een ander schip. Mijn vader had niets gemerkt en bleef doorlezen. Tot weer een goede ziel hem kwam zoeken en hem meesleepte naar het dek. Uiteindelijk zijn ze aan de Engelse zuidkust aan wal gegaan, waar ze op de kade door een enthousiaste menigte werden opgewacht en mijn vader door een uitgelaten oud dametje werd omhelsd met de woorden ‘You are a hero!’ Later zou hij nog een onderscheiding krijgen wegens zijn ‘koelbloedig optreden tijdens de evacuatie van Saint-Nazaire’. Naderhand is hij nog drie keer onderscheiden zonder ooit te weten waarvoor….
…………….. Download rechtsboven de PDF voor de volledige tekst. Als uw voorkeur uitgaat naar Epub-formaat, kunt u het bestand downloaden door hier te klikken. En hier vindt u het bestand in Word.
