Het gaat er niet om een vorm te vullen, het gaat erom de vorm te gebruiken om het gedicht zichzelf te laten vervullen.
‘Nee, een gedicht zal de wereld niet veranderen — maar het is zelf al een verbazingwekkend veranderde wereld, die je kunt betreden of niet. Als je het niet doet, blijf je vastzitten in het traditionele, maar als je de stap durft te zetten, word je rijk beloond: op een paar vierkante centimeters bedrukt papier zul je een onmetelijke ruimte aantreffen waarin dingen die qua tijd, geografie en betekenis ver uit elkaar liggen, gaan samenklinken, waarin de meest tegenstrijdige dingen en paradoxen bij elkaar komen.’
Dit schrijft de dichter Jan Wagner in zijn essaybundel Die Sandale des Profeten over poëzie in het algemeen en hij bevestigt het overal in deze bundel. Elk gedicht is een wereld op zich, een miniatuur. Je blijft kijken, naar de door zevenblad overwoekerde tuin, naar de drie ezels achter het hek, naar de auto die langzaam ingesneeuwd raakt. En al kijkend merk je dat je blik verschuift, je ziet meer dimensies, het wezen van het onderwerp dringt tot je door. Wagners uitgangspunt is meestal heel concreet en vaak onooglijk: tennisballen, een mol, zilverdistels, maar uiteindelijk gaat het bijvoorbeeld in een gedicht over koala’s om verstilling en kan een verhandeling over lakens de dood herbergen….
…………….. Download rechtsboven de PDF voor de volledige tekst. Als uw voorkeur uitgaat naar Epub-formaat, kunt u het bestand downloaden door hier te klikken. En hier vindt u het bestand in Word.
