Als ik een goed literair werk vertaal, heb ik het gevoel dat het boek zichzelf vertaalt. Ik zeg dat ook wel eens, en dan zie ik glazige blikken: ‘die maakt zichzelf wel érg onzichtbaar’, of: ‘valse bescheidenheid waarschijnlijk’. Ik moet maar eens proberen te formuleren waarom ik het toch echt zo ervaar.
Het komt waarschijnlijk doordat ik al uitga van een bepaalde vertalershouding: je neemt alle facetten van de oorspronkelijke tekst serieus; je ziet het verhaal en de woorden, maar ook een bepaalde stijl (vertellend, betogend, poëtisch, lange zinnen, weerbarstige formuleringen, een bepaald ritme), je signaleert woordspelingen, neologismen, alliteraties, metaforen en verschillende registers (populair, plechtstatig, plat, ironisch, kindertaal).
Als je op dat alles bedacht bent, is er geen woord dat jou als vertaler niet zijn eigen signaal geeft; dan wijst alles jou de weg naar wat ermee resoneert in de taal waarin je vertaalt, en in die zin zorgt de tekst er zelf voor dat hij in vertaling weer even rijk, even subtiel, even weerbarstig of even spannend wordt als in het origineel….
…………….. Download rechtsboven de PDF voor de volledige tekst. Als uw voorkeur uitgaat naar Epub-formaat, kunt u het bestand downloaden door hier te klikken. En hier vindt u het bestand in Word.
