Der Mann blickte über die Grabsteine, die wie hingestreut vor ihm auf der Wiese lagen.
Dat is een eerste zin zonder hobbels:
De man keek over de grafstenen die als verstrooid over de weide voor hem lagen.
Je moet er even aan denken de komma weg te laten, de beste Nederlandse zinsvolgorde te kiezen en klaar is Kees. Een kind kan de was doen, dat wil zeggen als je eenmaal weet hoe de zaak in elkaar zit. Want wie is deze man? Is hij de opzichter van de begraafplaats, een toevallige bezoeker of de moordenaar die terugkeert naar de plaats van de misdaad? Waarom liggen de grafstenen en staan ze niet, waarom zijn ze ‘als verstrooid’? En waarom een weide? Wordt er niet meer begraven?
Pas aan het eind van het boek weten we wie deze man is, Harry Stevens is zijn naam, en dat hij er intussen ook ligt, onder een grafsteen. We weten nu dat hij ervandoor had willen gaan, dat het stadje hem reeds lang de neus uitkwam, dat de gemiste kansen om hem heen verspreid liggen, sommige ook onder een zerk, en dat hij weliswaar niet vastgeroest was in Paulstadt, een niet-bestaand plaatsje, maar zich op de een of andere manier ook niet had weten los te trekken uit de zompige grond waar hij nu voorgoed onder ligt. Er is meer zompige grond in Paulstadt, ook onder het nieuwe recreatiecentrum dat er koste wat moest komen en dat instortte. Nog meer doden voor het veld….
…..Download rechtsboven de PDF voor de volledige tekst. Als uw voorkeur uitgaat naar Epub-formaat, kunt u het bestand downloaden door hier te klikken. En hier vindt u het bestand in Word.
