Jaren geleden, toen mijn woonplaats Zoetermeer nog een agrarisch bepaald dorp was en geen blokkendoos van zelfrijzend beton, besloot onze toenmalige dorpspastoor bij het bereiken van de vijfenzeventigjarige leeftijd met een welverdiend emeritaat te gaan en zich elders te vestigen in het gezelschap van zijn twee trouwe dienstmaagden die in leeftijd nauwelijks voor hem onderdeden. Daarbij deed zich evenwel een praktische moeilijkheid voor: zijn nieuwe behuizing bood aanzienlijk minder ruimte dan de statige, negentiende-eeuwse pastorie in ons dorp en zo stond hij voor de noodzaak een groot aantal voorwerpen af te stoten die hij in de loop van een langdurig priesterleven had verworven. Wij, zijn parochianen, lieten hem bij die moeilijkheid niet in de steek. In de grote zaal van het parochiehuis werd een heuse veiling georganiseerd, met heuse kijkdagen, en de plaatselijke grappenmaker, die altijd al zo’n succes had bij de tombola op de fancy fairs voor de verkennerij, verklaarde zich bereid als veilingmeester op te treden. Toen de grote dag daar was, ging alles vlot en tegen goed geld in andere handen over: de omvangrijke crapauds, de rookstandaards en het tafelbiljart waarmee de misdienaars altijd zo’n plezier hadden. Alleen deed zich één merkwaardig incident voor: er was één voorwerp waarvoor niemand belangstelling scheen te hebben en dat was zo’n groot portret van wijlen paus Pius de Tiende. Hoeveel kwinkslagen de veilingmeester ook door de zaal slingerde, geen mens wilde erop bieden, nog geen gulden, en ten slotte heeft de pastoor het portret in arren moede aan de muur gehangen in zijn nieuwe huisje. Pas maanden later bracht een kersvers uit Amsterdam geïmporteerde parochiaan ons de oplossing van dit raadsel. ‘Logisch, hè,’ zei hij, ‘ook een dooie paus is en blijft onfeilbaar.’
Ik vertel u dit verhaal niet zozeer omdat je een toespraakje toch ergens mee moet beginnen, maar ook omdat het aantoont welke volmaakt verschillende begrippen gedekt kunnen worden door een en hetzelfde woord — mits je dat maar op de juiste wijze uitspreekt.
Er zijn echter ook woorden die ongeacht hun uitspraak al een grote verscheidenheid aanduiden en daarbij behoort, dacht ik, het woord vertaler….
…………….. Download rechtsboven de PDF voor de volledige tekst. Als uw voorkeur uitgaat naar Epub-formaat, kunt u het bestand downloaden door hier te klikken. Hier vindt u het bestand in Word en hier kunt u het juryrapport uit 1974 lezen.
