Mijn stiefzoon Rowin, een hardwerkend architect, viert met man en kinderen vakantie op Sicilië. Zoals zoveel mensen (mezelf inbegrepen) vindt hij alleen in de vakantie echt tijd om eens een boek te lezen en hij laat mij daarvan meegenieten in de vorm van een berichtje met als bijlage een fotokopie van een boekpagina. Het berichtje luidt:
Uit een brief van Frans Kellendonk aan Laurens van Krevelen (toen directeur van Meulenhoff) van 2-3-1982. Die iemand anders waren jullie dus! Kellendonk kan niet zo goed tegen zijn verlies.
Liefs Rowin
Die ‘jullie’ waren Sjaak Commandeur en ik, begin 1982 bekroond om onze vertaling van 1985 van Anthony Burgess, en Rowin verwijst naar een zin uit dit brieffragment:
Dank ook voor de mededeling dat Maarten ’t Hart mij heeft voorgedragen voor de Nijhoff-prijs – ik heb inmiddels vernomen dat die naar iemand anders is gegaan. De jury lijkt letterlijke trouw aan het origineel meer te waarderen dan inventiviteit. Een schrijver vertaalt nu eenmaal anders dan iemand die slechts vertalen wil – hij doet andermans tekst over zoals de schilder Francis Bacon, bijvoorbeeld, Velázquez nog eens over doet, bijna zoals Biesheuvel Joseph Conrad navertelt.
Ik schrijf Rowin:
Wij konden destijds natuurlijk al op onze klompen aanvoelen dat er mensen beledigd moesten zijn door de toekenning van die prijs der prijzen aan twee brutale broekies, maar het is geweldig om er ook zo zwart op wit een staaltje van te zien. Maarten ’t Hart zal Kellendonk vermoedelijk hebben voorgedragen om zijn vertaling van The Awkward Age van Henry James, De moeilijke jaren, die in 1981 verscheen bij De Arbeiderspers. Maarten zat daar als auteur en reken maar dat hij telkens als hij de uitgeverij bezocht een stapeltje boeken meekreeg. (Op dat denkbeeldige stapeltje kan trouwens ook heel goed 1985 hebben gelegen, want ook dat verscheen in 1981 bij De Arbeiderspers…). Kellendonk vertaalde in die jaren geregeld en ondervond ook wel kritiek uit andere hoek dan de Nijhoff-jury. Zo heb ik later zelf weleens iets gezegd over zijn keuze voor het Betuws (al beweerde Arie Storm ooit dat het Brabants was) als weergave van het dialect in De woeste hoogten van Emily Brontë. Ik vind dat een middel dat erger is dan de kwaal.
Sjaak reageert als altijd kort en krachtig….
…………….. Download rechtsboven de PDF voor de volledige tekst. Als uw voorkeur uitgaat naar Epub-formaat, kunt u het bestand downloaden door hier te klikken. En hier vindt u het bestand in Word.
