Het vertalen van Afrikaanse literatuur in het Nederlands kent geen traditie. Aanvankelijk werd er in Zuid-Afrika weinig literatuur geschreven, de taal was nog erg jong, en daarom viel er nog niets te vertalen. Bovendien waren Nederlandse lezers van mening dat Afrikaans een soort Nederlands dialect was, dat gemakkelijk te lezen was. Toen de apartheidsregering aan de macht kwam en deze duistere periode voor Zuid-Afrika begon, vond de Nederlandse regering het nodig een culturele boycot in te stellen. Auteurs die contact zochten met Afrikanen werden in de ban gedaan. Jammer, want juist in die tijd begonnen de Afrikaanse auteurs zich te roeren. Meestal in een al of niet bedekte vorm van protest. In de jaren zestig van de vorige eeuw kwam dankzij dissidenten als Breytenbach en Brink en anderen de literatuur op gang. De poëzie was al eerder tot ontwikkeling gekomen, maar daarbij bestond geen behoefte aan vertalingen. Het proza volgde. Het gewone simpele op papier zetten van wat er gebeurde was niet meer genoeg. Er kwam waardering van onze kant. Nederlandse literatuurwetenschappers kregen belangstelling voor wat er in Zuid-Afrika op gang kwam. Dichters kregen een aanstelling aan de universiteiten van Amsterdam en Utrecht en sommige van hun studenten gingen zelf in Zuid-Afrika studeren…
…..Download rechtsboven de PDF voor de volledige tekst. Als uw voorkeur uitgaat naar Epub-formaat, kunt u het bestand downloaden door hier te klikken. En hier vindt u het bestand in Word.
