Tien jaar geleden vertaalde ik Wij Drieën, een autobiografische familiekroniek van Julia Blackburn. Toen het boek verscheen, werd ik uitgenodigd voor een literair avondje met de auteur, georganiseerd door Crossing Border in Den Haag.
Er was ook een etentje aan verbonden en ik kwam naast Julia’s echtgenoot te zitten, de Nederlandse beeldend kunstenaar Herman Makkink. Ze kende hem al van jongs af en hij speelt een sleutelrol in Wij Drieën. Het was een primeur voor mij: ik had nog nooit aan tafel gezeten met een personage uit een boek dat ik had vertaald. En ik hoorde bovendien dat Julia heel goed Nederlands sprak. Een lichte onrust maakte zich van me meester: ze kunnen dus beiden mijn vertaling lezen, en daar zullen ze dan ook wel een mening over hebben!
Herman stelde me al snel gerust. Ik weet niet meer hoe hij het precies zei, maar zijn woorden kwamen ongeveer hierop neer: ‘Het was voor mij een heel vreemde ervaring om Julia’s boek in het Nederlands te lezen. Ik kende het natuurlijk al in het Engels, maar toen ik haar verhaal in mijn eigen taal las, drong pas goed tot me door wat een opmerkelijke geschiedenis het eigenlijk is geweest, en dat terwijl ik daar zelf nota bene deel van uitmaakte!’
Die reactie is me altijd bijgebleven en heeft bijgedragen aan een belangrijk besef….
…..Download rechtsboven de PDF voor de volledige tekst. Als uw voorkeur uitgaat naar Epub-formaat, kunt u het bestand downloaden door hier te klikken. En hier vindt u het bestand in Word.
