‘Maar op die manier val je toch door de mand?!’ – zo zag ik hem denken, de slimme student die een jaar eerder, tijdens het Hölderlin-college, mij op een vertaalfout had betrapt. Ik sprak hem over mijn intussen gereedgekomen vertaling: dat die nu bij de uitgever lag, maar dat deze in eerste instantie had gesuggereerd, ter wille van de omvang de Duitse teksten weg te laten. Dat ik daar niet van had willen weten, omdat het mij er immers vooral om ging Hölderlin zelf in Nederland bekend te maken, maar ook omdat ik vond dat de lezer mij als vertaler moest kunnen controleren en dat mijn uitgever zich door deze argumenten gelukkig makkelijk had laten overtuigen. Tweetalig of anders niet! – Ik kon uit de blik in de ogen van de jongeman niet opmaken of hij mij voor onbegrijpelijk grootmoedig dan wel voor onvoorstelbaar hoogmoedig hield. Wie weet, voor allebei.
De student in kwestie was op de hoogte van mijn vertaalprincipes: allereerst dat in mijn vertaling Friedrich Hölderlin zichzelf zo volledig mogelijk moest kunnen herkennen, en ten tweede dat zijn gedichten ook in het Nederlands poëzie moesten worden. Loyaliteit dus jegens de dichter, maar niet minder: loyaliteit jegens diens poëzie als poëzie. En hij, de student, was waarschijnlijk de enige geweest die Hölderlins Duits en mijn Nederlands goed met elkaar vergeleken had….
…………….. Download rechtsboven de PDF voor de volledige tekst. Als uw voorkeur uitgaat naar Epub-formaat, kunt u het bestand downloaden door hier te klikken. Hier vindt u het bestand in Word en hier kunt u het juryrapport uit 1989 lezen.
