Binnen een maatschappij als de onze verkrijgt de kunst meer en meer het karakter van een vluchtheuvel voor zonderlingen. De Nederlandse samenleving ziet haar cultuurdragers het liefst in praatprogramma’s ruzie maken over onbenulligheden. En het allerliefst ziet die samenleving haar cultuurdragers helemaal niet. Nederland behoort niet aan u of ons, maar aan Joep Meloen, The Stars on 45 en Anniehoujijmetassieëffevast. In 1985 zullen kennis en cultuur asociale verschijnselen zijn, zo voorspelt, en overdrijft, Anthony Burgess. Over het literatuuronderwijs op de middelbare school laat Burgess een toekomstig voormalig leraar zeggen: ‘De verplichte boekenlijst voor het eindexamen ging als volgt: Poëzie: de teksten van een knul die Jed Foote heette en lid was van The Come Quiks, een groep die die teksten zong. Verder een bundel liedjes van iemand, een Amerikaan geloof ik, die Rod en nog iets heette. Drama: een toneelstuk getiteld The Mousetrap, van de hand van wijlen Dame Agatha Christie – dat naar het schijnt veertig jaar na de première nog steeds gaat in West End. Proza: een roman getiteld The Carpetbeggars – of om precies te zijn A Shorter The Carpetbeggars – van de hand van Harold Robbins, en nog wat onzin over de ontsporingen bij het beklimmen van de maatschappelijke ladder van de hand van Sir John Braine. Nu vraag ik u. Literatuur. Ik heb ontslag genomen.’
Met Anthony Burgess en zijn 1985 zijn we mopperend en pruttelend aangeland bij de reden waarom we hier vanavond bijeen zijn: de uitreiking van de Martinus Nijhoffprijs….
….. Download rechtsboven de PDF voor de volledige tekst. Als uw voorkeur uitgaat naar Epub-formaat, kunt u het bestand downloaden door hier te klikken. Hier vindt u het bestand in Word en hier kunt u het juryrapport uit 1982 lezen.
