Als u in mijn plaats hier stond, dan zou u in de afgelopen paar weken zo veel hartelijkheid ten deel zijn gevallen, dat het haast genoeg zou lijken voor een half mensenleven. Ik verzeker u dat die betoonde hartelijkheid een verrukkelijke ervaring is. Die heeft me bijna doen vergeten waaróm ik die prijs gekregen heb, hoewel het toch typisch een prix pour le mérite is. En wat me ook direct van het hart moet – het feit dat ik medelaureaat ben van Olga Krijtová maakt deze onderscheiding helemáál tot een vlekkeloos geluk.
Maar al die vreugde ontslaat me niet van een klein gewetensonderzoek. Waarom heb ik die prijs gekregen? In tegenstelling tot de spontane creatieve uiting is het vertalen een nogal controleerbaar nabootsingsprocédé, een bezigheid die vaardigheid, smaak en vernuft vereist en niet in de laatste plaats voeling met de creatieve aandriften van de na te bootsen auteurs.
Laten we maar meteen van het lijstje van verdiensten van de vertaler het nodige aftrekken. De vertaler hoeft geen plot te verzinnen, hij hoeft niet strikt geëngageerd te zijn in de ideeënwereld van de schrijver. Hij hoeft zich geen moment te bekreunen om de compositie van een kunstwerk, want alles is hem tot in de puntjes en komma’s voorgedaan. En vooral – hij kan faliekant lak hebben aan de maatschappelijke taboes die zijn voorbeeld heeft geschonden en die deze mogelijk in het gevang hebben geholpen of erger. Dit laatste is zeker niet het geringste ongerief waaraan een vertaler uit het Russisch het geluk heeft te ontsnappen…
…………….. Download rechtsboven de PDF voor de volledige tekst. Als uw voorkeur uitgaat naar Epub-formaat, kunt u het bestand downloaden door hier te klikken. Hier vindt u het bestand in Word en hier kunt u het juryrapport uit 1969 lezen.
