Wat drijft ons eigenlijk als wij een tekst willen vertalen, onweerhoudbaar en vurig willen vertalen? En hierbij denk ik, als vertaler, niet zozeer aan tijdgenoten, als wel aan werk van hen, die reeds zijn heengegaan. Eeuwen scheiden ons, scheiden u en mij, van een Lucretius, een Vergilius, van de dichters der Psalmen. Toch kan, van gene zijde, hun stem zó dwingend spreken, zó dringend vragen, dat men niet alleen luisteren moet, maar – ten slotte – ook bevestigen wil, dát men heeft gehoord, dát men heeft verstaan. En dan gééft men die verre andere antwoord: en dat antwoord is een vertaling van zijn werk.
Ik denk aan Lucretius, de grote dichter van De Rerum Natura, die zichzelf de bijkans ondoenlijke taak heeft gesteld het Griekse atomisme te verhelderen, te vertalen (‘inlustrare’, zo zegt hij het) in Latijnse verzen. Hoor hoe bijna bevend schuchter hij zich richt tot degene aan wie zijn werk is opgedragen en van wie geen sterveling weet, of hij dit hoge geschenk ook waardig is geweest….
…………….. Download rechtsboven de PDF voor de volledige tekst. Als uw voorkeur uitgaat naar Epub-formaat, kunt u het bestand downloaden door hier te klikken. Hier vindt u het bestand in Word en hier kunt u het juryrapport uit 1968 lezen.
