Voor de Engelstalige vertaler is bovendien altijd het gevaar aanwezig van de soms verrassende verschillen in taalgebruik van bijvoorbeeld Engelsen, Amerikanen, en Australiërs. Het is een onthutsende ervaring te bemerken dat in de gedrukte versie van een eigen vertaling leading French literary personalities om onverklaarbare redenen, vervangen is door leading men of French letters — een uitdrukking die blijkbaar niet bij Amerikanen, maar wel bij Engelsen, een zekere mate van hilariteit zal opwekken.
Begrippen verschillen van taalgemeenschap tot taalgemeenschap, en er ontstaan onvermijdelijk begrippen in de ene taalgemeenschap die in andere onbekend zijn. In verband met het Nederlands denkt men onmiddellijk aan waterschap, verzuiling en gezelligheid, en aan uitdrukkingen als beneden de Moerdijk.
Af en toe treft men passages, zelfs hele teksten, die niet binnen de grenzen van semantische ontleding te brengen zijn. Dan moet de vertaler proberen om een serie klanken op te stellen als weergave van een serie klanken. Maar ook in zulke gevallen blijft het stijlelement gelden als een integraal deel van het vertaalgeheel. Uiteindelijk is de waarde van een literaire vertaling afhankelijk van de mate waarin de stilistische karakteristieken van de oorspronkelijke tekst bewaard blijven. Het passen van de woordkeus en de interpretatie van begrippen in het raam van een bepaalde stijl dwingt de vertaler tot het putten van nieuwe mogelijkheden uit de strengste beperkingen, tot het ontdekken van een speelruimte die niet lijkt te bestaan, tot het negeren van regels die niet genegeerd mogen worden.
…………….. Download rechtsboven de PDF voor de volledige tekst. Als uw voorkeur uitgaat naar Epub-formaat, kunt u het bestand downloaden door hier te klikken. Hier vindt u het bestand in Word en hier kunt u het juryrapport uit 1967 lezen.
