Het lastigste van de vertaling van deze tekst vond ik dus niet het vertalen op zich. Het lastigste was om de tekst ‘los te laten’. Waar ik bij andere teksten op het laatst de vrijheid nam nog eens naar hartenlust te strepen en te veranderen in de Nederlandse tekst, stuitte ik hier al tijdens het corrigeren telkens op barrières: hier toch maar een ‘maar’ weg omdat er wel erg veel dicht op elkaar staan? Daar het woordje ‘en’ ter afwisseling vervangen door iets anders? De tekst wat vloeiender laten lopen misschien? Ik heb het geprobeerd, maar er elke keer van afgezien. Ik vond het uiteindelijk telkens weer een ontoelaatbare ingreep in het origineel. Het stond er zo, en dat had een reden. Wij lezers en vertaler zitten in het hoofd van iemand die op een winteravond alleen door een donker bos dwaalt en daarbij de meest merkwaardige dingen beleeft. Hij is moe, verdwaald, hij heeft het koud, krijgt honger en dorst, logisch dat zijn gedachten geen vloeiend lopend geheel vormen, dat ze stokken, malen, springen. De ik-figuur bevindt zich in een uitzonderlijke situatie die hij niet begrijpt en waar hij geen uitweg uit vindt, hij twijfelt, (hij) vraagt zich verbaasd dingen af, denkt tijdens al zijn ronddwalen in cirkels. Dit hele proces wordt onderstreept door de stijl. De tekst is geen vloeiend geheel, de zinnen hebben iets stokkends, er valt een pauze na elke gedachtesprong…
…..Download rechtsboven de PDF voor de volledige tekst. Als uw voorkeur uitgaat naar Epub-formaat, kunt u het bestand downloaden door hier te klikken. En hier vindt u het bestand in Word.
