Vijftig jaar geleden, in 1953, stierf Martinus Nijhoff, dichter, vertaler, vertaalcriticus. In datzelfde jaar werd de Martinus Nijhoffprijs voor Vertalingen ingesteld door het Prins Bernhardfonds.
Als vertaler ben ik gevormd door het Instituut voor Vertaalkunde aan de Universiteit van Amsterdam, een opleiding die na mijn tijd werd opgewaardeerd tot Vertaalwetenschappen en vervolgens doodleuk werd wegbezuinigd, hoewel het de enige academische opleiding in Nederland was die literaire vertalers afleverde.
Toen ik studeerde was ik ook lid van het bestuur van ons instituut. Zo rond 1980 hebben we daar een discussiedag georganiseerd, en een van de thema’s die we hadden bedacht was de vraag: ‘Moeten wij allemaal Nijhoffprijswinnaars worden?’ Nee dus.
En in al die jaren daarna was het nooit in mijn hoofd opgekomen dat ik zelf nog eens tot de selecte groep van laureaten zou gaan behoren…
….. Download rechtsboven de PDF voor de volledige tekst. Als uw voorkeur uitgaat naar Epub-formaat, kunt u het bestand downloaden door hier te klikken. Hier vindt u het bestand in Word en hier kunt u het juryrapport uit 2003 lezen.
