Onder de kop ‘Tolstoi zet zelfs Tolstoi bij het vuil’ schreef Joost Zwagerman op 2 november 2013 in de Volkskrant over Wat is kunst?: ‘Het pamflet over kunst dat Lev Tolstoi in de laatste fase van zijn leven schreef, is om te lachen en te huilen.’
Zwagerman hanteert de moker: ‘Brandende vraag is waaróm het monomane geschrift in hemelsnaam moest worden vertaald. Is het een grap of om te huilen? […] Zelfs vertaler Hans Boland lijkt het pamflet met lange tanden te hebben geconsumeerd. Bij hoofdstuk 3 permitteert Boland zich een voetnoot: “Tolstois dringende advies om hoofdstuk 3 niet over te slaan, mag de lezer op gezag van de vertaler naast zich neerleggen.” […] Het was prettig geweest als […] Tolstoi […] tegen zichzelf in bescherming zou zijn genomen en dit pamflet onvertaald was gebleven, opdat we met ongebroken ontzag meesterwerken als Anna Karenina en De dood van Ivan Iljitsj hadden kunnen blijven herlezen.’
Op 8 november reageerde Hans Boland met een ingezonden brief die VertaalVerhaal hier – met zijn toestemming – graag als column presenteert.
…………….. Download rechtsboven de PDF voor de volledige tekst. Als uw voorkeur uitgaat naar Epub-formaat, kunt u het bestand downloaden door hier te klikken. En hier vindt u het bestand in Word.
