Het is zover. Vandaag dood ik een mens.
Dit zijn de eerste zinnen van Kristien Dieltiens’ boek Kelderkind, over de befaamde vondeling Kaspar Hauser. Duidelijker en bondiger kan het niet, daarom heb ik ze vertaald met:
Es ist soweit. Heute töte ich einen Menschen.
Ik heb niet lang nagedacht over andere varianten zoals ‘Heute werde ich einen Menschen töten’, want de schrijfster heeft niet voor de toekomende tijd gekozen en terecht: dan zou de uitspraak duidelijk aan kracht hebben ingeboet. Het begin van de roman heeft me daarom niet erg lang beziggehouden, des te meer wat volgt: een verhaal van bijna 500 pagina’s.
Het origineel is verschenen bij de Vlaamse uitgever van jeugdboeken De Eenhoorn, maar het heeft weinig weg van een typisch jeugdboek. Het is een boek voor alle leeftijden. De handeling speelt zich af tussen ca. 1780 en 1833. Dieltiens koppelt het lot van Kaspar Hauser aan twee fictieve personages: Michael, die net als Hauser een soort outcast is omdat hij vanwege zijn uiterlijk gemeden wordt (hij heeft een hazenlip, toen nog een ‘kenmerk van de duivel’) en Isolde, een verloofde jonge vrouw aan wie Hauser zijn dagboek toevertrouwt. Dieltiens maakt voor haar verhaal af en toe gebruik van een naar huidige maatstaven wat archaïsch klinkende taal. Hoe benader je zo’n boek?
…………….. Download rechtsboven de PDF voor de volledige tekst. Als uw voorkeur uitgaat naar Epub-formaat, kunt u het bestand downloaden door hier te klikken. En hier vindt u het bestand in Word.
