Elke lezer slaapt onder de lappendeken van zijn uitdijende lectuur. Slaapt. Hoe vaak komt het nu helemaal voor dat je de hartstochten en de overtuigingen van vroeger opnieuw met een bezoek vereert? Het gelezene is ook een onderwereld, een voorbewustzijn, een schimmenrijk.
Een beetje beducht voor zulke hernomen confrontaties ben je ook, misschien niet eens voor die met de schrijvers die je als puber las, maar die met de lezer die je toen was. Want je las ergens tegen in, je las tegen je ouders en hun milieu, je las tegen de lelijke Petrakerk met zijn blauwe plafond en zijn harde houten banken, je las tegen degene die je voor geen goud wilde worden, je had je eigen opvoeding ter hand genomen. Heel die wereld van een leven geleden lijkt nu weg. Ook het verzet ertegen is achter de rug.
De boekenkast is een begraafplaats geworden. Ze staan er nog wel tussen, de helden van mijn jeugd, werkeloos geworden. André Gide en Albert Camus, door mij verafgood tussen mijn zestiende en mijn twintigste. Les nourritures terrestres en De myte van Sisyfus – heb ik er ook maar iets van begrepen? Of hebben ze hoe dan ook het werk gedaan dat ze moesten doen? Voor de zoveelste keer neem ik me voor Les nourritures terrestres te herlezen. Ik ben bang dat ik de opwekkingen die mij toen dronken maakten in de wind geslagen heb. Of zou ik ze juist niet willen herlezen om niet te hoeven zien, aan mijn onderstrepingen en uitroeptekens en kreten in de marge, aan mijn herkenningen en omhelzingen en toe-eigeningen, dat ik sindsdien niet heel veel verder ben gekomen?
…………….. Download rechtsboven de PDF voor de volledige tekst. Als uw voorkeur uitgaat naar Epub-formaat, kunt u het bestand downloaden door hier te klikken. En hier vindt u het bestand in Word.
