‘Na 25 jaar poëzie vertalen ben ik zo ver als in het begin, d.w.z., ik weet dat het onmogelijk is. Het is het nabouwen van de marmeren Akropolis in zandsteen, of de Notre-Dame in marmer, het spelen van Chopin op een viool. Maar de Bijbel veroverde de wereld in vertaling.
Het is, zoals een goede Nederlandse uitdrukking het wil ‘onbegonnen werk’. Krasser nog, het is verlakkerij, bedrog. Op zijn best een subliem bedrog. Naarmate het bedrog subliemer is, is de vertaling slechter, maar de kans dat die ‘slechte’ vertaling een op zichzelf staand kunstwerk is, evenredig groter. Theoretisch is het mogelijk dat een vertaling een groter kunstwerk is, dan het origineel. Die gevallen zijn zeldzaam, maar ze zijn er. De 17-eeuwse dichter-schilder Heyman Dullaert (een vroeg gestorven leerling van Rembrandt) maakte een vertaling van een beroemd gedicht van Pierre de Ronsard, die het origineel overtreft.
De beste formulering van het poëzievertalen die ik ken is die van Nasos Vayenás: ‘Als het vertalen van poëzie onmogelijk is, dan is het vertalen van poëzie een echte kunst. M.a.w.: echte kunst is onmogelijk. Alleen het onmogelijke loont de moeite. Het onmogelijke is het werk van de kunstenaar. De vertaler die geen kunstenaar is, kan geen vertaler zijn.’
Aldus Marko Fondse….
…………….. Download rechtsboven de PDF voor de volledige tekst. Als uw voorkeur uitgaat naar Epub-formaat, kunt u het bestand downloaden door hier te klikken. En hier vindt u het bestand in Word.
