Behalve aan het talent van Willems is de overtuigingskracht van zijn interpretatie ook te danken aan de teksten zelf. Het mooie van Willems’ vertolkingen is dat veel liederen tot leven komen voor een Nederlands publiek. Van ‘Ne me quitte pas’ begrijpt iedereen de strekking wel, van ‘Amsterdam’ vangen we wat flarden op zoals zeelui die ‘pissent’ en ‘boivent’, maar wie weet dat het lied ‘Au suivant’ over een ontmaagding van een jonge soldaat in een kampbordeel gaat? Jeroen Willems zei hierover in een interview met Kester Freriks: ‘Nu ik de vertaling zing, weet ik wat Brel zong. De meeste mensen hebben wel een idee van de sfeer van een lied, maar niet van de werkelijke betekenis’ (Freriks 2006).
Maar hoe overtuigend de teksten uit zijn mond ook klinken, hij heeft de teksten niet geschreven en ook niet vertaald. Het is een beetje te vergelijken met een lied als ‘Laat me’ van Ramses Shaffy, dat deze volledig op het lijf geschreven was – maar dan wel door een tekstschrijver, Herman Pieter de Boer, die een bewerking maakte van het lied ‘Vivre’ van Serge Reggiani. Voor de Brelvoorstellingen werd een aantal veelgeprezen vertalingen van Ernst van Altena (1933–1999) gebruikt, soms met een minieme modernisering (in ‘Ne me quitte pas’ werden ‘paarlen’ modernere ‘parels’, ‘ziet men’ werd ‘zie je’). Maar er werden ook nieuwe vertalingen voor gemaakt door tekstschrijvers Rob Klinkenberg en Peer Wittenbols.
…..Download rechtsboven de PDF voor de volledige tekst. Als uw voorkeur uitgaat naar Epub-formaat, kunt u het bestand downloaden door hier te klikken. En hier vindt u het bestand in Word.
