Waaróm is het zo moeilijk om Jacobsen te vertalen? Mijn Engelse collega Don Bartlett beschrijft Jacobsens stijl als volgt: onsentimenteel, gestript tot op het bot, gebeeldhouwd, beknopt, secuur, gekalibreerd, geen woord te veel, geen woord te weinig, lange zinnen die hun eigen regels en ritme volgen, poëtisch. En dat klopt. Sommige schrijvers hebben een pagina nodig om een scène, een sfeer te beschrijven, Jacobsen doet dat vaak in één enkele zin. Dat is fijn voor de lezer. Maar niet voor de vertaler. Jacobsen beheerst de kunst van het weglaten als geen ander, maar als vertaler moet je eigenlijk weten wát er dan weggelaten wordt, om grip te krijgen op de tekst. Je bent altijd bang dat je iets niet begrepen hebt, bang dat je het verkeerde weglaat, of juist te veel toevoegt. Wat uiteraard voor elke vertaling geldt, geldt daarom bij Jacobsen in overtreffende trap: je moet uiterst nauwkeurig lezen, zelfs áchter de woorden, de compacte zinnen en beelden uit elkaar halen, ontleden en weer reconstrueren. Dan kijken hoe het eruitziet, luisteren hoe het klinkt, het ritme uittesten… Translating you is never a walk in the park, Roy, zei voornoemde Don Bartlett met veel gevoel voor understatement.
Is Jacobsen dus altijd al lastig te vertalen, in De onzichtbaren kwam daar nog een extra uitdaging bij…
…..Download rechtsboven de PDF voor de volledige tekst. Als uw voorkeur uitgaat naar Epub-formaat, kunt u het bestand downloaden door hier te klikken. En hier vindt u het bestand in Word.
