Vertalen is een wedstrijd die je altijd verliest. De rijkdom aan betekenis, de schoonheid van de vorm: het wordt allemaal minder als een tekst van de ene in de andere taal wordt gegoten. Nooit kan de vertaler het origineel helemaal recht doen, altijd legt hij het af tegen de schrijver.
Voorbeelden te over die de bekende opvatting bevestigen dat de vertaler een verrader is (traduttore, traditore). In Stieg Larsson’s Millennium-trilogie word je om de haverklap gehinderd door halffabrikaten als ‘hij meende toch een grens te moeten trekken voor wat redelijk was’. In Paulo Giordano’s De eenzaamheid van de priemgetallen kom je regelmatig dit soort puzzelzinnen tegen: ‘Ze had hem een foto gestuurd van een taart met daarop, een beetje scheef, met doormidden gesneden aardbeien Gefeliciteerd geschreven.’ En in Jesús Carrasco’s veelgeprezen debuutroman De vlucht kom je nu eens geuren tegen ‘die de diepte voorbehoudt aan de wormen en de doden’ en dan weer een geitenbel die ‘een lijn van geluiden in de lucht beschreef als een touw met knopen’.
Maar er zijn ook vertalingen waarbij je niet eens op de gedachte zou komen dat ze wel eens een schaduw van de oorspronkelijke werken zouden kunnen zijn…
…………….. Download rechtsboven de PDF voor de volledige tekst. Als uw voorkeur uitgaat naar Epub-formaat, kunt u het bestand downloaden door hier te klikken. En hier vindt u het bestand in Word.
