Mag een vertaler zijn auteur verbeteren?
Er is, denk ik, een taalverandering gaande bij de Nederlandse trappen van vergelijking. Worden die van oudsher gevormd door er en st aan het grondwoord toe tevoegen, zo zien we de laatste tijd meer en meer het gebruik van meer en meest. Ik hoor het om me heen, ik lees het in de krant, ik zie het in de manuscripten en vertalingen die op mijn bureau belanden(waarin ik het meer en meest meestal doorstreep). Sprak men vroeger over de verrukkelijkste maaltijd van het jaar, of over de afschuwelijkste gebeurtenis, nu is dat vaak de meest verrukkelijke maaltijd en de meest afschuwelijke gebeurtenis. Dit past mijns inziens in de algehele beweging van het Nederlands om minder verbuigingsvormen in de taal toe te laten, zoals ook al de verbuiging van de naamvallen is verdwenen. Of mijn vermoeden klopt weet ik niet, maar ik denk wel zeker te weten dat de nieuwe vorm van het maken van de vergrotende en de overtreffende trap een impuls is vanuit het Engels. De kans dat je deze vorm tegenkomt zou dan bij een vertaling uit het Engels groter moeten zijn dan bij een vertaling uit het Duits. Mijn gevoel zegt dat dat ook zo is.
Mijn vraag is nu: zouden vertalingen een dergelijke verandering moeten stimuleren, of er juist een dam tegen moeten opwerpen? Ik denk dat taalveranderingen zich weinig gelegen laten liggen aan wat wij vertalers van ze vinden, maar ik zie wel een interessante parallel met vroeger eeuwen.
…………….. Download rechtsboven de PDF voor de volledige tekst. Als uw voorkeur uitgaat naar Epub-formaat, kunt u het bestand downloaden door hier te klikken. En hier vindt u het bestand in Word.
