Era il 13 luglio del 1986 quando un imbarazzante desiderio di non essere mai venuto al mondo s’impossessò di Leo Pontecorvo.
Het was 13 juli 1986 toen een pijnlijk verlangen om nooit het levenslicht te hebben aanschouwd zich meester maakte van Leo Pontecorvo.
In de eerste zin wordt de toon gezet voor de sfeer van het gehele boek. De lezer wordt voorgesteld aan de hoofdfiguur, Leo Pontecorvo, die om een of andere reden het leven niet meer aankan. Er is duidelijk iets gebeurd waardoor zijn leven voor hem geen zin meer heeft.
Voor mij heeft de eerste zin een bezwerende, Bijbelse ondertoon. Ik moest bij het vertalen denken aan Jezus die tijdens het laatste avondmaal over Judas zegt: ‘Es wäre ihm besser, daβ derselbige Mensch noch nie geboren wäre.’ En aan ook aan het boek Job: ‘Daarna opende Job zijn mond en vervloekte de dag van zijn geboorte. Hij zei: “Laat de dag dat ik geboren ben vergaan, en ook de nacht die zei: “Een jongen is verwekt.” Laat die dag een dag van duisternis worden…”’. Leo is aangetast door het cupio dissolvi, door de wens zichzelf te vernietigen die voortkomt uit een absurde tragiek.
Het is de taak van de vertaler om dit openingsthema zo goed mogelijk voor het voetlicht te brengen. Aan de hand van enkele door mij overwogen alternatieve vertalingen zal ik laten zien hoe en waarom ik bepaalde keuzes gemaakt heb….
…………….. Download rechtsboven de PDF voor de volledige tekst. Als uw voorkeur uitgaat naar Epub-formaat, kunt u het bestand downloaden door hier te klikken. En hier vindt u het bestand in Word.
