Wie van ons geeft zich bij het terhandnemen van een vertaald werk de moeite om de naam van de vertaler te onthouden tenzij hij daartoe uit hoofde van zijn beroep gedwongen is of zich ergert aan de slechte kwaliteit van de vertaling? Hoeveel gelukkigen onder de vertalers hebben hun naam op het omslag van het boek zien staan naast die van de auteur? Wie behalve mijn vakgenoten kan de tweestrijd van een vertaler begrijpen die – geconfronteerd met een onverbiddelijke deadline die hangt als een zwaard van Damocles boven zijn hoofd – worstelt met een tekst die het resultaat is van een vaak jarenlange arbeid van de auteur?
De antwoorden op deze retorische vragen kunnen slechts tot één conclusie leiden: de vertaler is geen gelijkwaardige partner – en kan dat ook niet zijn – noch voor de auteur, noch voor de uitgever, noch ook voor de lezer. Deze bittere waarheid, geachte leden van de jury, toont ons niet alleen nog een gebied waarop een vertaler bereid moet zijn tot compromissen; zij bepaalt evenzeer de waarde van de door u toegekende prijs. Een literaire onderscheiding bestemd voor een schrijver is iets natuurlijks, een van de vele gunstige maar niet onmisbare etappes op zijn weg naar de Parnassus. Een vergelijkbare onderscheiding voor een vertaler betekent meer – het is een ridderslag, een eer die slechts tot één conclusie kan leiden, wanneer het succes je althans niet naar het hoofd is gestegen:
deze prijs komt mij niet toe….
….. Download rechtsboven de PDF voor de volledige tekst. Als uw voorkeur uitgaat naar Epub-formaat, kunt u het bestand downloaden door hier te klikken. Hier vindt u het bestand in Word en hier kunt u het juryrapport uit 1983 lezen.
