U ziet voor u een fossiel. Ik woon sinds 1975 in Japan, maar ik ben al in 1971 uit Nederland weggegaan, dus mijn Nederlands is rond die tijd versteend. Ik schrijf het liefst in volzinnen, ik gebruik retorische komma’s, ik zeg nog dingen als ‘We gingen met ons allen’, ik besteed nog aandacht aan het grammaticale geslacht van zelfstandige naamwoorden. De nieuwe spelling is mij een tegennatuurlijke gruwel, dus ik schrijf nog fier en onverdroten ‘ruggegraat’ en ‘ladenkast’ – en ik krepeer met een k. Hoewel ik van huis uit anglist ben, is ‘het grote plaatje’ voor mij een weerzinwekkend symptoom van Engelse ziekte, en als iemand tegen mij zegt dat ik een punt heb, vraag ik mij altijd bezorgd af of deze operatief verwijderd kan worden.
Dat een dergelijk fossiel deze prestigieuze prijs is toegekend, is natuurlijk in de eerste plaats te danken aan de – in mijn geval letterlijk – verziende blik van de jury, maar het is ook een getuigschrift voor alle redacteurs en persklaarmakers die zich over mijn manuscripten hebben gebogen in een wanhopige poging er iets behoorlijks van te maken. Jullie zijn met te veel om op te noemen, maar jullie weten wie jullie zijn….
….. Download rechtsboven de PDF voor de volledige tekst. Als uw voorkeur uitgaat naar Epub-formaat, kunt u het bestand downloaden door hier te klikken. Hier vindt u het bestand in Word en hier kunt u het juryrapport uit 2020 lezen.
