Het moge vreemd lijken dat ik, zo-even nog gelauwerd en geprezen voor mijn (vermeende) vertaalvaardigheid, waarbij (begrijpelijk) het accent werd gelegd op de mogelijkheid van het vertalen, juist uw aandacht wil vragen voor de keerzijde van de medaille: de principiële onmogelijkheid van het vertalen. Of dit nu uit het Tsjechisch is of uit het Pekinees. Toch is er van oudsher altijd vertaald en wat dit betreft kan men met enige (zelf-)ironie stellen dat het vertalen misschien traditioneel niet het oudste beroep is, maar dan ten minste – gezien het wezen en de functie ervan – het een na oudste. Met het oudste beroep heeft het gemeen dat het een illusie van de werkelijkheid wekt, maar altijd een illusie zal blijven. Van het oudste beroep verschilt het evenwel daarin dat het eerste aanzienlijk lucratiever schijnt te zijn.
Het vertalen van een literair werk is vervolgens een dubbele illusie. Niet alleen beoogt het oorspronkelijk werk de schijn van werkelijkheid te wekken, maar de reproductie van die schijn is minstens even illusoir: de vertaler moet doen geloven in het doen geloven…
….. Download rechtsboven de PDF voor de volledige tekst. Als uw voorkeur uitgaat naar Epub-formaat, kunt u het bestand downloaden door hier te klikken. Hier vindt u het bestand in Word en hier kunt u het juryrapport uit 1985 lezen.
