De vertaler is genoodzaakt een poging te doen, de gedachtewereld en mentaliteit van een ander land zo onvervalst mogelijk over te brengen naar de lezers van zijn taalgebied. Over de wijze waarop de vertaler zijn taak dient te volbrengen, bestaat veel verschil van inzicht. De een klampt zich vast aan de letterlijke vertaling, de ander is bereid om een versregel te verwisselen, enkele woorden of regels te veranderen – en juist hij komt met een dergelijke vrije interpretatie vaak dichter bij de oorspronkelijke tekst dan de zogenaamde letterlijke vertaler. Vanzelfsprekend mag men van de vertaler eisen, dat hij zich zo precies mogelijk houdt aan de originele tekst. Hij moet altijd de echte pleitbezorger van de dichter blijven. Maar belangrijker dan het bureaucratisch handhaven van het letterlijke woord is het overbrengen van de werkelijke zin die de auteur heeft bezield, de poging om de vorm, de klank en het ritme van een versregel vast te houden. Ik citeer een paar woorden van de belangrijke Duitse essayist Walter Benjamin, die in het jaar 1940 in Frankrijk, terwijl de Duitse legers binnenrukten, zelfmoord heeft gepleegd: ‘De echte vertaling is transparant, bedekt het origineel niet, staat de oorspronkelijke tekst niet in het licht, maar brengt het origineel met zijn eigen middelen in het volle licht.’
…………….. Download rechtsboven de PDF voor de volledige tekst. Als uw voorkeur uitgaat naar Epub-formaat, kunt u het bestand downloaden door hier te klikken. Hier vindt u het bestand in Word en hier kunt u het juryrapport uit 1965 lezen.
