‘Iedere vertaler die de auteur zoveel mogelijk recht probeert te doen, heeft recht op stommiteiten. In elke vertaling hoort een mooie stommiteit te zitten. Dat is hetzelfde als de mohammedanen die in ieder Perzisch tapijt één steek laten vallen omdat alleen Allah volmaakt is.’
Bovenstaande uitspraak is van Gerrit Komrij, die onder andere Shakespeare, Molière, Schiller en Euripides vertaalde. Hoe geruststellend zijn woorden voor een vertaler ook mogen zijn, de vergelijking met die tapijtenknopers gaat wat mank: de vrome mohammedanen laten met opzet een steekje vallen om Allah niet voor het hoofd te stoten, terwijl geen vertaler, zelfs Komrij niet, zijn stommiteiten ooit met voorbedachten rade begaat. Vergissen is menselijk, en als zelfs de grootste schrijver fouten maakt – en niemand weet dit beter dan zijn beste lezer, de vertaler – hoe zou de nederige vertaler dan op volmaaktheid mogen hopen? Zelf lees ik nooit oude vertalingen terug, niet alleen uit angst op stommiteiten te stuiten, maar ook omdat een vertaling naar mijn mening nooit af is en er altijd weer aan gesleuteld kan worden. Uitgevers drijf ik vaak tot wanhoop, want eigenlijk wíl ik een tekst niet inleveren. Mijn laatste vertaling voltooide ik een jaar na de contractuele inleverdatum…
…………….. Download rechtsboven de PDF voor de volledige tekst. Als uw voorkeur uitgaat naar Epub-formaat, kunt u het bestand downloaden door hier te klikken. En hier vindt u het bestand in Word.
