Ikzelf ben dus een typische exponent van een vertaalopleiding. Eerder stelde ik de vraag of je per se een opleiding moet volgen om literair vertaler te kunnen worden, of dat er ook andere wegen zijn. Dát die andere wegen er zijn bewijst het feit dat er in de vijftien jaar dat Nederland niet over een literaire vertaalopleiding beschikte, evengoed tal van voortreffelijke vertalers zijn opgestaan die zich het vak op een andere manier hebben eigengemaakt, zoals de eerder genoemde Martin de Haan, die Frans heeft gestudeerd, of zijn collega en kompaan Rokus Hofstede, die culturele antropologie en filosofie heeft gestudeerd, of Erik Bindervoet en Robert Jan Henkes, die beiden geschiedenis hebben gestudeerd. (De term ‘Vertalië’ uit de titel van mijn lezing is overigens gemunt door Erik en Robert Jan.) En ook tíjdens het bestaan van het Instituut deden er al vertalers van zich spreken die helemaal nooit een vertaalopleiding hadden gevolgd, zoals de betreurde Wilfred Oranje, die Slavistiek en rechten studeerde, Arthur Langeveld, die weliswaar Slavistiek studeerde maar ook geen specifieke vertaalopleiding heeft genoten, en Jeanne Holierhoek, die Frans heeft gestudeerd, evenals Mirjam de Veth, die ook nog de kunstacademie heeft gedaan. En dan zwijg ik nog maar van de vele voortreffelijke andersom-vertalers die ik bij mijn werk in het Vertalershuis heb leren kennen en die ook allemaal vertaalautodidact zijn, zoals Helga van Beuningen, David Colmer, Rolf Erdorf, Sam Garrett en Philippe Noble. De lijst namen kan eindeloos worden uitgebreid en bewijst dat een opleiding één van de wegen is die naar Vertalië leiden, maar zeker niet de enige….
…………….. Download rechtsboven de PDF voor de volledige tekst. Als uw voorkeur uitgaat naar Epub-formaat, kunt u het bestand downloaden door hier te klikken. En hier vindt u het bestand in Word.
