Het meest karakteristieke is natuurlijk dat het schrift geen alfabet maar karaktertekens kent. Veel westerlingen spreekt dat erg tot de verbeelding. Maar al liggen er gestileerde afbeeldingen of symbolische weergaven aan een deel van die karakters ten grondslag, de meeste Chinezen zijn zich daar nog nauwelijks van bewust. Zij zien hun schrift, net als wij ons alfabet, als een middel om betekenis over te brengen. Elk karakter heeft een betekenis, soms vormen twee of drie karakters een woordcombinatie. Het woord voor ‘trein’ bijvoorbeeld, bestaat uit twee karakters voor ‘vuur’ en ‘wagen’. Tijdens het vertalen ben ik daar niet echt mee bezig. Die dingen leer je, net zoals de andere grammatica. Het gaat toch vooral om de manier waarop mensen naar de wereld kijken, dat komt tot uitdrukking in onze taal. Daar ben ik mij dus voortdurend van bewust.
Soms kom ik metaforen tegen die ik niet begrijp. Mo Yan vergelijkt in De sandelhoutstraf een mannenstem met een vlezige watermeloen. Dan helpt het wel als je mensen kent in China die je kunt vragen of dat daar een gebruikelijke metafoor is. Dat bleek hier overigens niet het geval. Maar even verderop vergelijkt hij diezelfde mannenstem met een woerd, een mannetjeseend. Dat bleek wél een gangbare uitdrukking te zijn in China. In het eerste geval laat ik de metafoor dan staan, omdat het een origineel beeld is. In het tweede geval dacht ik: dan moet ik het in het Nederlands ook normaler maken. Dus of een Nederlandse uitdrukking, of maar gewoon schrijven dat het om een hese stem gaat. …
…..Download rechtsboven de PDF voor de volledige tekst. Als uw voorkeur uitgaat naar Epub-formaat, kunt u het bestand downloaden door hier te klikken. En hier vindt u het bestand in Word.
