Tijdens het hoogtepunt van de coronamaatregelen – de periode waarin ik Witte Zee van Roy Jacobsen vertaalde – kreeg ik vaak op lichtelijk zure toon het verwijt dat ik als vertaler natuurlijk geen last had van al die beperkingen, omdat ik altijd al gewend was om in mijn eentje thuis te werken en vrijwel niemand te zien – een soort corona-quarantaine avant la lettre, zeg maar. In het begin beaamde ik dat wat schaapachtig, maar gaandeweg kon ik me toch steeds minder vinden in dat beeld van de vertaler als een wat wereldvreemde kluizenaar die eenzaam de hele dag achter zijn computer met woorden goochelt. Want een van de leukste kanten van het vertalen is voor mij juist nu het persoonlijke contact met mensen uit allerlei vakgebieden, mensen die je enthousiast helpen met je vragen over de meest exotische onderwerpen die je in je vertaling bent tegengekomen. Het levert een schat aan kennis op, je ontdekt kanten van de samenleving waarvan je het bestaan niet vermoed had, je wordt goed in pubquizzen en je leert soms ook nog nuttige vaardigheden: zo leerde ik in een paar lessen aardig met een zeis omgaan en kan ik, mocht de nood aan de man komen, netten boeten. Allemaal geleerd in het kader van een vertaling.
Ook voor Witte Zee had ik expertise van buitenaf nodig…
…..Download rechtsboven de PDF voor de volledige tekst. Als uw voorkeur uitgaat naar Epub-formaat, kunt u het bestand downloaden door hier te klikken. En hier vindt u het bestand in Word.
