Aan het begin had ik het over het zorgvuldig afsluiten van een zin. Dat is vooral belangrijk bij de laatste zin van een alinea of hoofdstuk. Het laatste woord daarvan fungeert bij wijze van spreken als ‘slotakkoord’, zo’n zin mag dus niet als een nachtkaars uitgaan. Een vertaler kan dan bijvoorbeeld spelen met de woordvolgorde, zodat de zin een mooi ritme krijgt en op een sterk woord eindigt.
They are ashamed that now we have seen what they are.
Als je de vertaling hieronder hardop leest, merk je dat deze ritmisch minder evenwichtig is. ‘Ware’, ‘aard’ en ‘gezien’ vormen een cluster van zware accenten, terwijl de zin eindigt op een bloedeloos hulpwerkwoord met een onbeklemtoonde tweede lettergreep: een futloze finale.
Ze schamen zich omdat wij nu hun ware aard gezien hebben.
Dat kun je in één keer oplossen door de laatste twee woorden om te draaien:
Ze schamen zich omdat wij nu hun ware aard hebben gezien.
De allerlaatste zin van het boek vereist in dit opzicht uiteraard de meeste aandacht. Maar het zou jammer zijn om die hier al te verraden. En over de eerste zin heeft Aleid een mooi stukje geschreven.
…..Download rechtsboven de PDF voor de volledige tekst. Als uw voorkeur uitgaat naar Epub-formaat, kunt u het bestand downloaden door hier te klikken. En hier vindt u het bestand in Word.
