Zoals u weet, is het niet de gewoonte dit dankwoord te beperken tot het uitspreken van dank aan al degenen die daarvoor in aanmerking komen. Het is de bedoeling om ook iets steekhoudends in het midden te brengen, liefst over het vertalen, en dan vaak met de bescheiden teneur dat vertalen in feite onmogelijk is en dat de eigen vertalingen welbeschouwd ook niet helemaal deugen. Zo verklaarde Marko Fondse destijds in zijn dankwoord dat hij een ‘oplichter te goeder trouw’ was, en Charles Timmer omschreef de literaire vertaler als ‘in eerste aanleg een gewetenloos mens’, van wie het hem verbaasde dat hij een prijs kon krijgen en niet gerechtelijk vervolgd werd. U ziet dat ik me op vanavond heb voorbereid door de dankwoorden van enkele voorgangers te lezen, want ik was benieuwd wie zij dank toezwaaiden. Daarbij is mij opgevallen dat er, voor zover ik weet, nooit dank is gebracht aan de makers van woordenboeken, terwijl vertalers toch met de handen in het haar zouden zitten als er geen woordenboeken bestonden.
Ik heb weliswaar eens een interview gelezen met een vertaalster die haar eigen voortreffelijkheid illustreerde met de uitlating dat ze nooit een woordenboek gebruikte, maar ik sluit me liever aan bij een opmerking van Adriaan Morriën, nl. dat een vertaler iemand is die een woord dat hij al kent opzoekt in een woordenboek. Het is alleen jammer dat het nog wel eens voorkomt dat je zo’n woord dan vergeefs zoekt in een woordenboek….
…………….. Download rechtsboven de PDF voor de volledige tekst. Als uw voorkeur uitgaat naar Epub-formaat, kunt u het bestand downloaden door hier te klikken. Hier vindt u het bestand in Word en hier kunt u het juryrapport uit 1973 lezen.
