Ik ben gewend om tijdens het vertalen contact te zoeken met de auteur (vooropgesteld dat diegene nog leeft natuurlijk), omdat er altijd dingen zijn die alleen de schrijver je kan vertellen. Maar bij de grote Ekman vond ik dat best een beetje spannend.
Dat bleek helemaal niet nodig. Kerstin Ekman vindt – en ik citeer – ‘Vertalen enorm belangrijk werk’. Dus ze stelt zich open voor haar vertalers en vaak op een erg ruimhartige manier. Bij de volgende vertaling die ik van een roman van haar maakte, Grand final i skojarbranchen – De afrekening, werd ik uitgenodigd om met collega’s uit Finland, Denemarken, Duitsland, Engeland, Polen en Italië, die ook aan de vertaling van dit boek werkten, naar een bijeenkomst in Zweden te komen waar ook de schrijfster zelf bij aanwezig zou zijn. Wij mochten haar bestoken met al onze vragen. In de twee dagen die volgden, bespraken we van alles. Hadden we dit of dat fragment goed geïnterpreteerd? Hoe zat het met bepaalde verwijzingen, bijvoorbeeld autobiografische aspecten? Welke invloed van andere literatuur speelde een rol? Ekman legde geduldig uit en gaf veel achtergrondinformatie – én inside information, bijvoorbeeld over de Zweedse Academie – waarbij we erg hebben gelachen. Ook was het heel verrijkend te zien welke oplossingen de collega’s voor bepaalde vertaalproblemen hadden gevonden. Maar de belangrijkste les leerde ik aan het begin van deze bijeenkomst…
….. Download rechtsboven de PDF voor de volledige tekst. Als uw voorkeur uitgaat naar Epub-formaat, kunt u het bestand downloaden door hier te klikken. Hier vindt u het bestand in Word en hier kunt u het juryrapport lezen.
